Welkom op TRAUMAkompas
Welkom op TRAUMAkompas
Welkom. Fijn dat je hier bent.
TRAUMAkompas is ontstaan vanuit een verlangen dat al lang in mij leefde: een plek creëren waar mensen die met trauma leven of herstellen zich minder alleen hoeven te voelen. Niet een plek vol diagnoses of zware theorie, maar een plek met taal, uitleg en zachtheid. Een plek waar je mag landen, zonder oordeel en zonder haast.
Voor veel mensen wordt trauma jarenlang stil gedragen. Niet omdat ze dat willen, maar omdat er geen woorden voor waren, of omdat het nooit veilig genoeg voelde om ze uit te spreken. Ik ken die stilte maar al te goed. Ik ken het overleven, het aanvoelen, het steeds weer proberen te begrijpen wat er vanbinnen gebeurt. En ik weet hoe helend het kan zijn wanneer er ineens woorden op hun plek vallen. Wanneer je merkt dat je reacties logisch zijn, dat je niet kapot bent, maar dat je lichaam doet wat het ooit moest doen.
TRAUMAkompas is mijn manier om iets van die herkenning door te geven.
Op deze plek deel ik toegankelijke uitleg over hoe trauma werkt in je lichaam, je zenuwstelsel en je dagelijks leven. Ik deel (h)erkenning, zodat je misschien een beetje zachter naar jezelf kunt kijken. Ik deel woorden die kunnen dragen wat soms te zwaar voelt om alleen vast te houden. En ik deel handvatten — geen stappenplannen of snelle oplossingen, maar kleine bewegingen richting meer veiligheid, meer regulatie en meer ruimte in jezelf.
Deze plek is er voor iedereen die met trauma te maken heeft: mensen die zelf herstellen, mensen die iemand willen ondersteunen, en professionals die willen begrijpen wat trauma van binnenuit betekent.
En dan iets over mij.
Ik ben Daphne, de persoon achter TRAUMAkompas.
Wat ik hier schrijf, komt niet uit boeken of opleidingen, maar uit mijn eigen weg door trauma en herstel. Jaren van therapie, voelen, leren, woorden zoeken, vallen en weer opstaan. Geen perfect pad, maar een echt pad. Ik schrijf niet als behandelaar, maar als iemand die de worsteling van trauma van binnenuit kent en die weet hoe belangrijk taal, mildheid en herkenning kunnen zijn.
Misschien weet je zelf ook nog niet precies waar je staat in je proces. Misschien zoek je alleen een plek waar je niet hoeft te vechten of uit te leggen. Dan hoop ik dat je hier iets vindt dat ademt. Iets dat even zacht is. Iets dat je herkent.
Herstel hoeft niet snel. En het hoeft al helemaal niet luid. Soms begint het met één zin die binnenkomt. Soms met het besef dat je niet de enige bent die zo voelt.
Als dit een plek mag worden waar je even kunt ademen, waar je binnenwereld gezien mag worden, dan heeft TRAUMAkompas zijn doel al gevonden.
Welkom.
Echt. 🌿